Mercedes 300 C Cabriolet D
25 marca 2020
Samochód zamówiony w 1956 roku dla rodziny Królewskiej Emiratów Arabskich.
Auto jest w 100 % zgodne z datenkarte, co oznacza zgodność numerów nadwozia, silnika, skrzyni biegów oraz kolorystyki.
Odnaleziony po 40 latach postoju w Oregonie w bardzo dobrym stanie ( kompletna dokumentacja zdjęciowa ) po czym przeszedł kompleksową renowację.
Model 300 C cabriolet D produkowany był od grudnia 1955 do czerwca 1956, w tym czasie powstało 51 egzemplarzy.
300-300 d (W 186, W 189), 1951-1962
Na pierwszym Międzynarodowym Salonie Samochodowym we Frankfurcie, który odbył się sześć lat po wojnie w kwietniu 1951 r., zaprezentowano wiele nowości, w tym niektóre samochody najwyższej klasy. Oprócz modelu 220, Daimler-Benz zaprezentował kolejny nowy projekt, który cieszył się jeszcze większą popularnością wśród publiczności: model 300, największy i najszybszy samochód seryjny niemieckiej produkcji swoich czasów. Wkrótce stał się ulubionym samochodem do celów reprezentacyjnych w polityce i przemyśle. Można słusznie nazwać go prawdziwym następcą „Wielkiego Mercedesa” z czasów przedwojennych, mimo że nigdy oficjalnie nie nadano mu tej nazwy. Wśród pierwszych ważnych osobistości, które były szoferowane w modelu 300, byli m.in. kanclerz Konrad Adenauer, prezydent Theodor Heuss, minister finansów Ludwig Erhard i lider Partii Socjaldemokratycznej Kurt Schumacher.
Powodem, dla którego model 300 był przede wszystkim związany z nazwiskiem pierwszego kanclerza Republiki Federalnej Niemiec i dlaczego ludzie i fani zabytkowych samochodów nazywają go „Adenauer Mercedes”, jest fakt, że „der Alte” ( stary kanclerz) nigdy nie jechałby z szoferem niczym innym niż model 300, nawet gdy podróżował za granicę. Podczas sprawowania urzędu kanclerza federalnego do 1963 r., a następnie do swojej śmierci w 1967 r., Adenauer miał sześć różnych 300 modeli. Jego pierwszy oficjalny samochód z 1951 r. jest dziś wystawiony w muzeum „Haus der Geschichte” (dom historii) w Bonn. Jednak model 300 d z 1959 roku, którego Adenauer używał po przejściu na emeryturę, przeszedł na własność Daimler-Benz i jest wystawiony w Muzeum Mercedes-Benz.
Podobnie jak model 170 S, również 300 nie jest konstrukcją czysto powojenną. Technicznie, jak i koncepcyjnie, jej korzenie sięgają modelu 260 z 1940 roku, który nie wszedł do produkcji seryjnej z powodu interwencji wojennej. Podobnie jak model 220, 300 był napędzany sześciocylindrowym silnikiem z górnym wałkiem rozrządu. W swojej pierwszej wersji rozwijał 115 KM i osiągał prędkość maksymalną 160 km/h. Rama i podwozie zasadniczo odpowiadały koncepcji modeli 170 S i 220, ale zostały dostosowane do wyższej masy i niezwykłych osiągów 300. Najważniejszą nowością było elektrycznie aktywowane zawieszenie z drążkami skrętnymi. Przy ekstremalnych obciążeniach – początkowo górna granica wynosiła 365 kg – działało to jako urządzenie wyrównujące tylne koła. Poza limuzyną, która na życzenie była dostępna z opcjonalnym szyberdachem, dostępny był także pięcio- lub sześciomiejscowy kabriolet D. Produkcja głównej serii rozpoczęła się w listopadzie 1951 r., po intensywnych testach samochodów przedserialowych.
W maju 1954 r. ruszył pierwszy pakiet rewizji modelu. Ulepszona wersja, nazwana wewnętrznie 300 b, miała mocniejszy silnik 125 KM o wyższym stopniu sprężania i była wyposażona w szersze szczęki hamulcowe oraz hamulec podciśnieniowy. Zewnętrznie również niektóre szczegóły uległy zmianie: 300 b miał obrotowe okna w przednich drzwiach, chromowane osłony kamienne na tylnych błotnikach i osłony zderzaka na tylnym i przednim zderzaku.
We wrześniu 1955 roku, na trzecim IAA (Międzynarodowym Salonie Motoryzacyjnym) we Frankfurcie, pokazano kolejny zmodyfikowany model 300. Nowy model, nazwany wewnętrznie 300c, można było rozpoznać po powiększonej tylnej szybie i szerszych oponach. Głębokie zmiany, które zostały wprowadzone, nie były widoczne na jego wyglądzie zewnętrznym: Razem z modelami 180 i 180 D 300 c otrzymało jednoprzegubową oś poprzeczną, gwarantującą lepszą jakość jazdy. Co więcej, był on teraz dostępny z automatyczną skrzynią biegów jako wyposażenie specjalne, które nie zostało opracowane przez Daimler Benz, ale zostało dostarczone przez Borg-Warner. Ta tak zwana automatyczna skrzynia biegów „Detroit-Gear” została wykonana jako hydrauliczna przekładnia hydrokinetyczna z dwoma wtórnymi przekładniami planetarnymi i zintegrowanym sprzęgłem jednotarczowym dla bezpośredniego biegu.
Podobnie jak jego poprzednicy 300 i 300 b, model 300 c był dostępny z przesuwanym szyberdachem i/lub ścianką działową na życzenie, a ponadto mógł być dostarczany jako czterodrzwiowy kabriolet D. W celu zapewnienia bardziej ujednoliconej produkcji i ze względu na zapotrzebowanie, kabriolet został wycofany z programu sprzedaży w kwietniu 1956 roku i był produkowany tylko do czerwca 1956 roku ( wyprodukowano 5 sztuk ).
Specjalna wersja 300c, która została wyprodukowana i dostarczona do kanclerza federalnego po wyrażeniu przez kanclerza takiego życzenia. Nowy samochód Adenauer został wyposażony w przesuwany szyberdach i ściankę działową, a także miał dłuższy rozstaw osi, który został wydłużony o 100 mm. Tylne siedzenia zostały przesunięte o 40 mm do tyłu, dzięki czemu przestrzeń na nogi w tylnej części kabiny została zwiększona o 140 mm. W czerwcu 1956 ten specjalny projekt stał się częścią regularnego programu sprzedaży, a w sierpniu dostarczono pierwsze nowe modele.
W sierpniu 1957 roku zaprezentowano gruntownie zmodyfikowaną wersję modelu 300, która zarówno pod względem technicznym, jak i zewnętrznym wyraźnie różniła się od swojego poprzednika. Numer projektu W 189 oznaczał nową konstrukcję z własną serią dla modelu 300 d. Jednak podobieństwa do 300c są oczywiste. Układ napędowy i podwozie przejęto od poprzednika, ale zastosowano tylko długą wersję o rozstawie osi 3150 mm. Najważniejszym postępem technicznym było to, że mieszanka paliwowo-powietrzna nie była już dostarczana przez gaźnik, ale przez przerywany wtrysk do kolektora dolotowego. W połączeniu z wyższą kompresją dało to moc 160 KM. 300 d był standardowo wyposażony w automatyczną skrzynię biegów „Detroit-Gear”, ale na życzenie dostępna była również skrzynia manualna. Od marca 1958 roku można było również zamówić wspomaganie kierownicy ZF Saginaw (ale nie w połączeniu z manualną skrzynią biegów). Od grudnia 1958 roku klimatyzacja Behr była dostępna, dzięki czemu 300 d był pierwszym samochodem Mercedes-Benz z taką opcją. Ale przy cenie 3500 DM nie była to do końca oferta specjalna.
Nadwozie 300 d zostało zmodernizowane, zwłaszcza w zakresie dachu i tyłu; dzięki bardziej filigranowej konstrukcji słupków C można zwiększyć powierzchnię szkła o 30%. Model 300c miał teraz „pełnowidzialne nadwozie bez słupków”, które umożliwiało całkowite otwarcie bocznych szyb i dlatego został oznaczony jako sedan ze sztywnym dachem. Przestrzeń bagażowa w bagażniku była o 15% większa niż w 300c.
Oprócz limuzyny, która podobnie jak jej poprzedniczka mogła być wyposażona w rozsuwany dach i/lub ściankę działową, od grudnia 1958 roku dostępny był również kabriolet D. Znaczna różnica w cenie 8500 DM zapewniała wysoką ekskluzywność i niską liczbę wyprodukowanych jednostek.
…
